Mijn eigen geschiedenis
Het is misschien handig om me even voor te stellen. Mijn naam is M.G.H.A. de Graaff, in de wandeling Hein. Ik ben geboren op 17 Maart 1936 te Ede. Omdat mijn vader kort tevoren ontdekt had van welke De Graaff wij ooit afstamden werden mij diens voornamen gegeven Michael Gideon. Om ook de meer directe voorouders te eren voegde hij daarbij de namen Hendrik Albert. Een hele lading dus. Door de oorlogsomstandigheden heb ik diverse lagere scholen bezocht waarvan alleen de Oranje Nassauschool in Den Haag mij goed is bijgebleven. In die klas vond ik onder Juf Voogd, na alle ellende van de oorlog, een veilig en warm nest en een leuke klas. Ik kreeg haar ook in de twee volgende klassen en ik bewaar een heerlijke herinnering aan die gehele periode.
Via een proefklas, een experiment in die tijd, belandde ik op het Stedelijk Gymnasium in Arnhem. Het was niet de gelukkigste periode in mijn leven. Na mijn eindexamen ben ik spoorslags naar Parijs gegaan waar ik een maand doorbracht. Die haast was geboden want aansluitend moest ik mij melden bij een kazerne in Nijmegen en begon mijn periode als dienstplichtige. De officiersopleiding waarvoor men mij had bestemd strookte niet geheel met mijn opvattingen en hun verwachtingen zodat ik na een halfjaar daarvan verlost werd en een opleiding kreeg als assistent-luchtverkeersleider. Dat werd een mooie tijd gelegerd op de vliegbasis Deelen, dus vlakbij mijn ouderlijk huis in Arnhem en genietend van het uitzicht vanaf de verkeerstoren waar zich slechts sporadisch vliegtuigen vertoonden zodat het een prettige en rustige tijd werd waarin ik naar hartenlust kon studeren en lezen. Daarna begon ik in Leiden aan een studie geschiedenis. De groentijd bij het Leids Studentencorps was in feite een gruwel en de studie zelf beviel me uiteindelijk helemaal niet zodat ik na een paar verloren jaren terecht kwam bij het Algemeen Rijksarchief (thans Nationaal Archief geheten) en daar mijn bestemming vond. Midden in de geschiedenis zitten en werken met collega’s en bezoekers die dat ook helemaal het einde vonden. Ik heb daar tot aan mijn pensioen gewerkt en ben er nog steeds een dag in de week om er met een oud-collega dingen te doen die anders zouden blijven liggen omdat er geen tijd, expertise of zin meer is om het te doen. Het voldoet nog steeds!
In een club van vrijgezellen die het leuker vonden om gezamenlijk dan alleen naar schouwburg, concertzaal of bioscoop te gaan ontmoette ik op een gelukkig moment Margreet Korsman. Ik was meteen verloren en in het jaar daarop trouwden we. Niet veel later kregen we een dochter, Marjolein, een droom die werkelijkheid werd. Op haar site www.despina.nl kan je zien waar zij zich zoal mee bezighoudt en begrijpen waarom ik zo gelukkig ben met haar. Helaas overleed Margreet reeds in 1991 en moest ik leren leven zonder haar. Maar ik was nog jong en het leven moet doorgaan. In 1996 hertrouwde ik, met Sonja Aardewerk. Met haar en met vrienden heb ik vele lange wandeltochten gemaakt, door Turkije, Indonesië, Italië, Thailand en waar niet. Ontzettend veel gezien, erg veel plezier gehad en veel blijvende vrienden en vriendinnen gekregen! Dit alles is nu een beetje voorbij aan het gaan want in 2006 werd bij mij prostaatkanker vastgesteld en begonnen behandelingen die tot nu toe de ziekte een halt konden toeroepen maar die mij behoorlijk verzwakten. Mijn werk- en speelterrein werd kleiner en ik besteed mijn tijd nu aan de tuin en het daarbij behorende knutselwerk, aan het opruimen en afmaken van de vele dingen die daarom al jaren vroegen, aan het lezen en aan het vullen van deze website. Ik laat ze hier in het kort de revue passeren met een verwijzing naar de website waar steeds het gehele verhaal te lezen is
Ik heb nog steeds veel plezier in het leven.